زندگی پر است از فراز و نشیب‌هایی که بعضا ناخواسته و بدون علاقه ما جلوی راهمون سبز میشن و مشکلاتی را برای ما به وجود میارن. اما این ما هستیم که میتونیم این مسائل رو برای خودمون تبدیل به فرصت یا تهدید کنیم؟ این موضوع مهمیه که نگاه ما در این برهه بحرانی از زندگی چه شکلیه ؟ این نگاه ما به مسائل هست که اونا رو برای ما سخت یا آسون نشون میده.
متن ویدئو:
میگن یه شرکتی که در کار تولید کفش بود برای بازاریابی محصولاتش نماینده‌ای رو اعزام کرد به یکی از کشورهای فقیر آفریقایی. که بررسی کنه آیا اونجا بازاری برای شرکت وجود داره یا نه. اون نماینده رفت بعد از دو سه ماه بررسی یک نامه‌ای به مدیر عامل نوشت که آقا اینجا اصلا بازار خوبی نیست مردم این شهرها هیچکدوم کفش پاشون نیست. گذشت. بعد از چند ماه، نماینده دیگه‌ای رو اعزام کردند. او هم بررسی‌هایی کرد و نامه‌ای نوشت به مدیرعامل. دقیقا خلاف نامه قبل! آقا بجنبید. اینجا خیلی بازار خوبی‌ست. اینجا هیچکس کفش پاش نیست. چه نکته ای رو از این مثال دریافت می‌کنیم ؟ اینکه نگاه ما به مسائل ما رو وادار می‌کنه که چگونه تصمیم بگیریم. شما در تربیت فرزند نگاهتون چیه ؟ نگاه فرصت دارید یا نگاه تهدید ؟ نگاه انزوا دارید یا نگاه فعال ؟ خیلی وقتا بعضی از رفتارهایی که بچه‌های ما انجام میدن اتفاقا برای ما فرصت آفرینه. تهدیدآفرین نیست. بعضی از شیطنت‌های بچه‌های ما، بعضی از کنجکاوی‌های بچه‌های ما و حتی بعضی از بد قلقی‌های بچه‌های ما برای ما فرصت ایجاد می‌کنه، فقط باید بلد باشیم روبروی بچه‌مون نایستیم. کنار بچه‌مون بایستیم. خیلی وقت‌ها، بچه ما از ما سوالاتی می‌پرسه که این سوالات ممکنه ما رو نگران بکنه. اتفاقا شما از این سوالات بستری بسازید که بچه رو هل بدید به سمت نگاه فلسفی، به سمت نگاه اندیشمندانه. ما باید نگاهمون به مسائل نگاه فرصت باشه.
نگاه فرصت به مسائل باعث میشه واکنش‌ها و برخوردهای ما بسیار عاقلانه و چاره ساز باشه. اولین قدم در حل مشکلات و مسائل به وجود آمده در زندگی، نوع نگاه ما به اوناست. اگر نگاه درستی داشته باشیم به خوبی اونا رو حل می‌کنیم ولی اگر نگاه درستی نداشته باشیم و نگاه ما، نگاه تهدید باشه، برای خودمان از کاه کوه می‌سازیم و ناتوانی خودمون در حل مشکلات رو فریاد می‌زنیم.
دیدگاهتان را بنویسید